Fluoropolimery amorficzne

Fluoropolimery amorficzne są polimerami syntetycznymi składającymi się zwykle z węgla, fluoru i tlenu. Jest to nowy rodzaj polimerów fluorowych opracowany po raz pierwszy w połowie lat 80 ubiegłego wieku. Charakteryzują się wysoką temperaturą zeszklenia, budową liniową i dużą masą cząsteczkową. Posiadają wszystkie cechy fluoroplastów a dodatkowo są rozpuszczalne w wybranych rozpuszczalnikach i mają doskonałe własności optyczne. Najważniejsze cechy fluoropolimerów bezpostaciowych to [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7]:

rozpuszczalność w wybranych rozpuszczalnikach;
wysoka przepuszczalność gazów i selektywność;
wysoka ściśliwość;
odporność na pełzanie i niskie przewodnictwo cieplne;
wysoka przepuszczalność promieniowania UV - VIS;
niski współczynnik załamania światła;
dobra odporność chemiczna;
hydrofobowość;
stabilność w wysokich temperaturach.

Najbardziej popularne to te o nazwach handlowych: Teflon® AF, Cytop® i Hyflon® AD [1], [2].

Teflon® AF

jest kopolimerem tetrafluoroetylenu (TFE) i 2,2 di(trifluorometylo)-4,5-difluoro-1,3-dioksolanu.

(1)

Cytop®

jest homopolimerem otrzymywanym na drodze cyklicznej polimeryzacji perfluoro-4-winyloksy-1-butanu.

(2)

Hyflon® AD

jest kopolimerem tetrafluoroetylenu (TFE) i 2,2-di(trifluoro)-4-fluoro-5-trifluorometyloksy-1,3-dioksolanu.

(3)

Fluoropolimery amorficzne są stabilne chemicznie i termicznie. Rozpuszczają się w rozpuszczalnikach fluorowych, mają niskie stałe dielektryczne a folie z nich wykonane są przezroczyste. Mają wyjątkowe właściwości w porównaniu z tradycyjnymi fluoropolimerami [1], [2].

Amorficzne fluoropolimery mogą być przetwarzane w stanie stopionym wszystkimi konwencjonalnymi technikami takimi jak wytłaczanie, kompresja, wtrysk czy odlewanie. Roztwory polimerów amorficznych mogą być stosowane do powlekania wirowego, zanurzeniowego, natryskiwania czy odlewania [1].

Zastosowanie amorficznych fluoropolimerów
Fluoropolimery bezpostaciowe znalazły zastosowanie jako [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7]: